poniedziałek, 27 lutego 2017

"W milczeniu"/"Tragedy in Smolensk"

Dwa siostrzane filmy dokumentalne z 2011 roku,poświęcone katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku,w reżyserii Ewy Ewart.Filmy wyprodukowały telewizje TVN i TVN24 przy współpracy ze stacją BBC.Oba filmy powstały w oparciu o ten sam materiał dziennikarski,przede wszystkim wywiady z członkami najbliższej rodziny wybranych ofiar katastrofy.Wersja międzynarodowa,zrealizowana we współpracy z telewizją BBC World News,zawiera dodatkowo elementy ukazujące szersze tło historyczne i polityczne katastrofy oraz jej następstw,zaprezentowane w sposób zrozumiały dla widza nieśledzącego wydarzeń w Polsce i nieznającego jej historii.
Wersja polska"W milczeniu"
Powstała jako pierwsza i początkowo była planowana jako samodzielny projekt.Celem reżyserki było"dopuszczenie do głosu rodzin ofiar",ponieważ jej zdaniem to właśnie do nich w sensie moralnym należy katastrofa,zaś odczucia wielu z nich były dotąd niewystarczająco słyszalne w mediach.Trzon filmu stanowią kameralne wywiady z najbliższymi ofiar.Dodatkowo film zawiera fragmenty nagrań z kabiny pilotów prezydenckiego lotu,z elementami rekonstrukcji wydarzeń,a także niepublikowane dotąd sekwencje i zdjęcia.Premiera filmu miała miejsce 7 kwietnia 2011,na trzy dni przed pierwszą rocznicą katastrofy.TVN i TVN24 wyemitowały go wówczas w tym samym czasie.Film zgromadził wówczas ok.3,3 mln widzów.TVN24 powtórzyła film 9 kwietnia,a TVN 10 kwietnia dokładnie w rok od wypadku.W kwietniu 2011 roku film został nagrodzony Srebrnym Hugo w Chicago na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Hugo TV Awards.Nagroda została przyznana w kategorii dokumentów społeczno-politycznych.
Wersja międzynarodowa"Tragedy in Smolensk"
Film został zrealizowany już po zakończeniu zdjęć do"W milczeniu" i obficie korzysta z materiałów z tej produkcji,choć zostały one inaczej zmontowane,a liczba wypowiadających się rodzin ofiar jest mniejsza.Dodatkowo zawiera wprowadzenie historyczne na temat zbrodni katyńskiej,a także fragmenty pokazujące uroczystości żałobne w Polsce oraz późniejsze spory związane z katastrofą,m.in.wokół krzyża przed Pałacem Prezydenckim.Dotyka również tematu polsko-rosyjskiego sporu na temat odpowiedzialności za katastrofę.Oprócz rodzin wypowiadają się w nim także politycy:Donald Tusk,Radosław Sikorski i Siergiej Ławrow.W podwójnej roli występuje Jarosław Kaczyński.W przeciwieństwie do wersji polskiej,film opatrzony jest komentarzem narratora,którym jest brytyjski dziennikarz Peter Marshall.Całość zrealizowano w języku angielskim.Premiera filmu miała miejsce 9 kwietnia na antenie BBC World News.Stacja ta zaplanowała na czas rocznicowego weekendu łącznie cztery emisje.
Autor: o Brak komentarzy:

"Violetta Villas"

Polski film dokumentalny z elementami fabuły,nakręcony w 1988 roku,będący biografią Violetty Villas.Zawiera on m.in.nieznane zdjęcia,fragmenty wywiadów,a także nagrania artystki z rewii Casino de Paris z Las Vegas oraz widowiska Grand music-hall de Varsovie z Paryża.W filmie występują także zawodowi aktorzy,wcielający się w postacie Violetty Villas,a także jej rodziny.Film był na ekranach kin tylko przez 2 dni,gdyż Villas nakazem sądu zakazała jego dystrybucji.Powodem miała być scena,w której artystka spożywa alkohol,ukazana po scenie,w której przyjmuje komunię.W 2010 r.wznowiono jego dystrybucję.
Obsada i ekipa
  • Violetta Villas bohaterka filmu,materiały archiwalne,wywiady
  • Ted Kowalczyk materiały archiwalne
  • Witold Filler materiały archiwalne
  • Zbigniew Kowalewski scenariusz i reżyseria
  • Elżbieta Hetman,Andrzej Chuszno -dźwięk
  • Waldemar Kolsicki,Jacek Stępiński zdjęcia
  • Jerzy Ciechomski zdjęcia trickowe,efekty wizualne
  • Marek Kukawski opracowanie graficzne
  • Adam Pietruszewski,Włada Dąbrowska kierownictwo produkcji
  • Irena Jasińska,Bożena Łepkowska montaż
Piosenki użyte w filmie
  • „Szczęście”
  • „Nie zdradził mnie jedynie śpiew”
  • „Mechaniczna lalka”
  • „Pocałunek ognia”
  • „Całuj gorąco”
  • „Do Ciebie mamo”
  • „Nie jestem taka zła”
  • „W Lewinie koło Kudowy”
  • „Nie ma miłości bez zazdrości”"
  • „Spójrz prosto w oczy”"
  • „Dla Ciebie miły”
  • „Oczy czarne”
  • „Ja jestem już taka”
  • „Ave Maria no morro”
  • „Libiamo ne' lieti calici”
  • „Habanera”
Autor: o Brak komentarzy:

"Tylko Tobie"

Polski recital telewizyjny Violetty Villas z 1995 roku,prezentujący piosenki artystki z lat 60,70 i 80.Recital został nakręcony w salach Teatru Wielkiego w Łodzi.
Obsada
  • Violetta Villas
  • Krzysztof Brodek
  • Adam Grabarczyk
  • Tomasz Jagodziński
  • Krzysztof Pabjańczyk
  • Cezary Dynowski
Spis utworów
  1. "Tylko Tobie"
  2. "My heart belongs to daddy"
  3. "Melancholie"
  4. "Nie ma miłości bez zazdrości"
  5. "Cóż Ci mogę dać"
  6. "Libiamo ne lieti calici"
  7. "Całuj gorąco"
Autor: o Brak komentarzy:

"Trzynastka"

Lub"13"średniometrażowy,telewizyjny film dokumentalny Ewy Borzęckiej(reżyseria i scenariusz)z 1996 roku. 
O filmie
Film podejmuje trudną tematykę losy matki samotnie wychowującej trzynaścioro dzieci.Życie codzienne tej kobiety i jej licznego potomstwa przedstawiono z dużym dystansem i obiektywizmem,ukazując jego najzwyklejsze aspekty.
Nagrody dla Ewy Borzęckiej
  • 1997 r.Nagroda Międzynarodowej Federacji Prasy Filmowej FIPRESCI(wyróżnienie)na Konkursie Międzynarodowym Festiwalu Filmowego w Krakowie(uzasadnienie:za ludzkie potraktowanie uniwersalnych problemów w kontekście współczesnego polskiego społeczeństwa)
  • 1997 r.I Nagroda w kategorii filmu telewizyjnego na Festiwalu Filmów Państw Bałtyckich
Autor: o Brak komentarzy:

"Towarzysz generał idzie na wojnę"

Film dokumentalny Grzegorza Brauna i Roberta Kaczmarka wyprodukowany w 2011 roku.Jego fabuła dotyczy osoby Wojciecha Jaruzelskiego,generała armii,ostatniego przywódcy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i prezydenta RP w latach 1989–1990 oraz„przedstawia proces przygotowywania,wdrażania i realizacji stanu wojennego w Polsce ogłoszonego 13 grudnia 1981 i kwestię ewentualnego zagrożenia interwencją sowiecką”.W filmie wypowiadają się historycy:prof.Andrzej Paczkowski,prof.Antoni Dudek,dr Lech Kowalski,dr Grzegorz Majchrzak,Piotr Gontarczyk,Sławomir Cenckiewicz,dr Bogdan Musiał oraz prof.Richard Pipes i Władimir Bukowski.Płyta z filmem była dystrybuowana wraz z wydaniem tygodnika„Gazeta Polska”z 12 grudnia 2012.Film został także wydany na DVD wraz z książką pod tym samym tytułem.Film był pokazywany na Polsko-Ukraińskim Wędrującym Festiwalu Filmowym BO!w 2012 r.oraz podczas 25 Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce w 2013 r.gdzie był anonsowany także pod anglojęzycznym tytułem"Comrade general is going to war".Był również emitowany publicznie pod auspicjami i patronatem Instytutu Pamięci Narodowej.Film został kilkakrotnie wyemitowany w kanale Planète+.30 stycznia 2016 został po raz pierwszy wyemitowany w TVP Historia w ramach nowego cyklu pt.„Półkowniki III RP”.
Autor: o Brak komentarzy:

"Towarzysz generał"

Film dokumentalny Grzegorza Brauna i Roberta Kaczmarka wyprodukowany w 2009 roku,opowiadający o życiu i karierze Wojciecha Jaruzelskiego,generała armii Ludowego Wojska Polskiego,ostatniego przywódcy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i prezydenta RP w latach 1989-1990.W filmie wypowiadają się politolog John Lenczowski,historycy Lech Kowalski,Piotr Gontarczyk,Sławomir Cenckiewicz,Paweł Wieczorkiewicz,Bogdan Musiał,Andrzej Paczkowski,Marek Jan Chodakiewicz i rosyjski dysydent Władimir Bukowski.Był anonsowany przez TVP jako„filmowy portret ostatniego sekretarza KC PZPR(...)film biograficzny przedstawiający postać generała Wojciecha Jaruzelskiego na całej drodze jego zawodowej kariery,przedstawiający nieznane dotąd informacje,które autorzy zdobyli w moskiewskich archiwach radzieckiego wywiadu”.Film został wyemitowany na antenie TVP1 w dniu 1 lutego 2010,po czym w studio odbyła się debata publicystów.Obejrzało go 3 mln widzów.Po projekcji protest i krytykę wyraził sam Wojciech Jaruzelski,przedstawiciele partii SLD oraz„Gazeta Wyborcza”.Ponadto zainterweniowały Teresa Torańska i Maria Zmarz-Koczanowicz,autorki filmu pt."Noc z generałem"(2001 r.)twierdząc,że produkcja"Towarzysz generał"zawiera fragmenty ich dzieła,jednak ich protest został odrzucony z uwagi na fakt,że właścicielem obu produkcji jest Telewizja Polska.Telewizja Polska zablokowała wykorzystanie filmu na zasadzie licencji.W styczniu 2016 r.nowo mianowany dyrektor TVP Historia,Piotr Gursztyn,podjął decyzję o emisji filmu na antenie tej stacji.Twórcy filmu Robert Kaczmarek i Grzegorz Braun w 2011 r.stworzyli kolejny film dokumentalny dotyczący Wojciecha Jaruzelskiego, pt."Towarzysz generał idzie na wojnę"(2011 r.)
Autor: o Brak komentarzy:

"Świadectwo"

Produkcja filmowa,której premiera miała miejsce w październiku 2008 r.Film ukazuje życie papieża Jana Pawła II oczami kardynała Stanisława Dziwisza.Po sukcesie książki"Świadectwo"wydanej w styczniu 2007 r.sam Stanisław Dziwisz i producenci postanowili wydać film,który jest w głównej mierze oparty na wspomnieniach kardynała.Dokument nakręcony za pomocą urywków archiwalnych,jak również gry anonimowych aktorów.W całość wpleciony jest komentarz angielskiego aktora Michaela Yorka. 
Opis fabuły 
Film opowiada o historii posługi Stanisława Dziwisza papieżowi Janowi Pawłowi II.Akcja rozpoczyna się w małej wiosce Raba Wyżna w Małopolsce,gdzie młody Stanisław Dziwisz mieszkał z dość liczną rodziną.Kardynał opowiada przy tym różne historie związane z dzieciństwem,takie jak:ochrona żydowskiego mężczyzny podczas II wojny światowej,czy też traumatyczne wspomnienie rozstrzeliwania polskich jeńców.Następnie przenosimy się do czasów studenckich Stanisława,który studiował w Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej.Tu po raz pierwszy spotkał Karola Wojtyłę seminaryjnego profesora teologii i biskupa krakowskiego.W kolejnej części,fabuła poświęcona jest przyszłemu papieżowi.Po stracie siostry,brata i matki,Wojtyła razem ze swoim ojcem przeniósł się z Wadowic do Krakowa,gdzie dorastał do kapłaństwa.18 lutego 1941 roku,przyszłego papieża spotkała kolejna tragedia zmarł jego ojciec,który był dla Karola jednym z większych autorytetów i jedną z ważniejszych osób w życiu.Po otrzymaniu święceń kapłańskich 1 listopada 1946 roku,dwa lata później Karol Wojtyła udał się do niewielkiej parafii we wsi Niegowić,aby pełnić tam posługę wikariusza.Urząd ten sprawował przez rok.Wtedy to również aktywnie udzielał się społecznie,organizując dla młodzieży m.in. spływy kajakowe, wycieczki w góry.Został potem biskupem,arcybiskupem,kardynałem i wyruszył na pamiętne konklawe,na którym został wybrany na papieża.Ksiądz Stanisław został mianowany na sekretarza Karola Wojtyły w 1966 roku.16 października 1978,Wojtyła objął Stolicę Piotrową i przyjął imię Jan Paweł II,a Stanisław Dziwisz został osobistym sekretarzem głowy Kościoła katolickiego.Trzy lata po wyborze 13 maja 1981 roku papież został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Ağca.Z czasem zdrowie papieża pogorszyło się i zachorował na chorobę Parkinsona,która spowodowała w jego organizmie stopniowe i całkowite spustoszenie.Dziwisz nieustannie czuwał przy schorowanym papieżu.Kardynał odkrył wiele nieznanych faktów związanych z papieskim życiem Wojtyły,m.in.nieudany zamach w Fatimie w 1982 roku.Akcja"Świadectwa"kończy się 8 kwietnia 2005 roku w momencie pogrzebu Jana Pawła II.Kulminacyjnym momentem filmu jest nałożenie białej chusty na twarz papieża przez Dziwisza. 
Obsada
    AktorRola
    AktorRola
    Andrzej Seweryn narrator filmu(głos),dubbing Michaela Yorka 
    Andrzej Szczytko lektor reportaży,making of 
    Rodzaje filmu 
    Film przygotowany jest w dwóch wersjach:
    WersjaCzas trwania
    pełnometrażowa 103 minuty
    telewizyjna 45–50 minut(3 odcinki)
Autor: o Brak komentarzy:

"Śpiewa Violetta Villa"

Ang."Violetta Villas Sings"polski film muzyczny z 1970 roku w reżyserii Konstantego Ciciszwilego,prezentujący program rewiowy Violetty Villas.Choreografię układał Czech,Frank Towen.Przeciwnicy piosenkarki,m.in.recenzent Sztandaru Młodych Jerzy Eljasiak,poddali film krytyce,obwołując go kiczem nad kicze jako nieprzystający do ówczesnej rzeczywistości socjalistycznej.Zwolennicy,m.in.redaktor Janusz Gazda,podkreślali:pewność siebie,z jaką wkracza na estradę,(...)obnosi swe stroje,demonstruje swe wdzięki i śpiewa najbanalniejsze słowa o miłości(...)ujawniając ekstrawagancję,ale i indywidualność.Z powodu konfliktu piosenkarki z reżyserem,film nie został ukończony.Nie znalazło się w nim m.in. nagranie"C’est Si Bon",które powstało na potrzeby filmu i do dziś znajduje się w archiwum TVP.Film w całości był kilkukrotnie emitowany w telewizji,ponadto jego fragmenty często wykorzystywała Telewizja Polska w swoich audycjach poświęconych piosenkarce.Aktualnie znajduje się on w archiwach TVP,natomiast jego fragmenty umieszczone są w Internecie,m.in.w serwisach takich jak YouTube.
Sceny
Scena I
Film rozpoczyna się nagraniem z prób baletu,w takt arii"L’amour Est Un Oiseau Rebelle"z opery Carmen w wykonaniu Violetty Villas(tu sopran dramatyczny).Potem następuje faktyczna parafraza opery.Villas w roli Carmen uwodzi zebranych na scenie mężczyzn,czemu przyglądają się pozostali bohaterowie.
Scena II
W scenie II Violetta Villas wykonuje ówczesny standard światowej muzyki rozrywkowej,"Free Again",który po raz pierwszy śpiewała w Sahara Hotel&Casino w Las Vegas.Utwór nagrany jest w dwugłosie.Jest to jedna z dwóch scen,w której artystka występuje bez towarzystwa baletu.
Scena III
Jest to kolejna parafraza opery.Villas w roli Violetty Valéry,sopranem koloraturowym wykonuje toast Libiamo Ne’ Lieti Calici z opery La Traviata.Towarzyszy jej damsko-męski balet oraz chór tenorów.Wykonanie to różni się od innych koloraturową wokalizą na końcu utworu,wykonywaną tylko w towarzystwie fletu.
Scena IV
Villas prezentuje swoją autorską piosenkę,"Nie ma miłości bez zazdrości".Występuje w kilkunastu różnych kreacjach,bez towarzystwa baletu.
Scena V
W tej scenie artystka śpiewa piosenkę"Strangers in the Night"z repertuaru Franka Sinatry.Inscenizację stanowi rewiowy balet.
Scena VI
Jest to jedna z najsłynniejszych scen filmu,nawiązującą do cygańskiego taboru.Villas wykonuje utwór"Oczy czarne",w towarzystwie półnagiego męskiego baletu.Scena ukazuje pełen erotyzmu rosyjski romans,artystka uwodzi po czym porzuca zebranych wokół siebie mężczyzn.
Scena VII
Finał filmu stanowi pieśń musicalowa Cole Portera,"My Heart Belongs to Daddy".Wykonanie Villas nawiązuje do amerykańskiego musicalu.Balet wykonuje śmiałe akrobacje,podczas gdy artystka przechadza się po rewiowych schodach.W ostatnim momencie dołącza do baletu,po czym zostaje przez niego podniesiona,wykonując ostatnią część utworu.
Spis utworów
  1. "Habanera"z op.Carmen(George Bizet Henri Meilhacm,Ludovic Halévy)
  2. "Free Again"(A.Canfora,J.Baselli Mark Jourdan,R.Colby)
  3. "Libiamo Ne’Lieti Calici"z op.La Traviata(Giuseppe Verdi Francesco Maria Piave)
  4. "Nie ma miłości bez zazdrości"(Violetta Villas Violetta Villas)
  5. "Strangers in the Night"(Bert Kaempfert Charles Singleton,Eddie Snyder)
  6. "Oczy czarne"(Florian Hermann Jewhen Hrebinka)
  7. "My Heart Belongs to Daddy"(Cole Porter Cole Porter)
Autor: o Brak komentarzy:

"Sursum corda!W górę serca!"

Polski film dokumentalny z 1998 r.w reżyserii Aliny Czerniakowskiej.Film powstał w oparciu o materiały zarejestrowane przez operatorów Telewizji Polskiej podczas 78 podróży apostolskiej Jana Pawła II do Polski.Autorka przypomniała fragmenty homilii papieskich i momenty spotkań z rodakami,przede wszystkim z młodzieżą.Ukazano materiały z Wrocławia,Gniezna,Częstochowy,Zakopanego i Krosna.Papież przebywał w Polsce od 31 maja do 10 czerwca 1997.
Autor: o Brak komentarzy:

"Solidarni 2010"

Film zrealizowany przez dokumentalistkę Ewę Stankiewicz oraz publicystę Jana Pospieszalskiego po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku.Dokument stanowi zapis rozmów prowadzonych pomiędzy ludźmi zgromadzonymi podczas żałoby narodowej po katastrofie na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie oraz podczas uroczystości pogrzebowych Pary Prezydenckiej w Krakowie.W styczniu 2011 roku zarejestrowano w Polsce Stowarzyszenie Solidarni 2010.
Rozpowszechnianie filmu
Reportaż,wyemitowany 26 kwietnia 2010 w TVP1 o godz.20:27,obejrzało 1,6 mln widzów i udział TVP1 w czasie jego nadawania wyniósł 10,28% w grupie 4+ oraz 7,15% w grupie komercyjnej 16–49.Emisja filmu nie była wcześniej planowana i nie został on uwzględniony w magazynach z tygodniowym programem TV.W późniejszym okresie dokument można było nabyć wraz z dziennikiem„Rzeczpospolita”(wydanie z dnia 25 maja 2010,nakład 180 tys.egz.)30 maja 2010 film zaprezentowano w czasie pokazu w Brukseli,zorganizowanego przez Komitet Społeczny„Solidarni 2010”,a w kwietniu 2011 r.odbyła się trzykrotna projekcja filmu w Chicago w ramach tygodnia„Smoleńsk 2010 Tydzień Pamięci Narodowej”.
Kontrowersje
Obraz wzbudził wiele kontrowersji,zarzucano mu m.in.brak obiektywizmu:selektywne wybieranie wypowiedzi,podpowiadanie rozmówcom,udział aktorów i działaczy politycznych jako anonimowych rozmówców.Niektórzy krytycy filmowi wskazywali jednak na jego walory.W obronie filmu wystąpił m.in.reżyser Artur Żmijewski;jego zdaniem do atutów filmu należą:nieukrywanie przez twórców filmu własnych poglądów,oddanie głosu zwykłym ludziom z ulicy,na ogół lekceważonym przez media,oraz poszukiwanie świeckiego języka wyrażania żałoby.W mediach zwracano uwagę,że wśród wypowiadających się anonimowo byli aktorzy współpracujący z TVP:Mariusz Bulski,Katarzyna Łaniewska i Halina Rowicka,a także Waldemar Bonkowski były radny Sejmiku Województwa Pomorskiego,członek PiS.Rada Etyki Mediów uznała,że Jan Pospieszalski w prowadzonych przez siebie relacjach przeżyć ludzi przychodzących w dniach żałoby pod Pałacem Prezydenckim,wykorzystanych także w filmie,naruszył zapisane w Karcie Etycznej Mediów zasady obiektywizmu,a także szacunku i tolerancji.Odrębne zdanie zgłosiło dwoje członków Rady:Tomasz Bieszczad i Teresa Bochwic.Krytycznie o samym filmie wypowiedziała się Komisja Etyki TVP.Jan Pospieszalski nie zgodził się z zarzutami Rady Etyki Mediów.
Kontynuacje
W maju 2010 r.podjęto prace nad kontynuacją dokumentu pod roboczym tytułem"Solidarni 2010 część druga".17 marca 2011 Ewa Stankiewicz i Jan Pospieszalski przedstawili na konferencji prasowej wspólnie zrealizowany film dokumentalny"Krzyż",będący kontynuacją filmu"Solidarni 2010".Opublikowano go w nakładzie 20 tys.egzemplarzy na płytach DVD;rozpowszechniano go również wraz z książką pod tytułem„Krzyż”,zawierającą wywiad z twórcami obu dokumentów.
Stowarzyszenie Solidarni 2010 
W 2010 roku powstało Stowarzyszenie Solidarni 2010 z siedzibą we Wrocławiu,którego nazwa nawiązuje do tytułu filmu.Zostało ono wpisane do rejestru stowarzyszeń 31 stycznia 2011;jego prezesem została Ewa Stankiewicz.10 kwietnia 2011 Stowarzyszenie rozpoczęło protest przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie,domagając się dymisji premiera Donalda Tuska i postawienia go przed Trybunałem Stanu za oddanie śledztwa w sprawie katastrofy smoleńskiej„w ręce Rosji”.Stowarzyszenie domagało się też powołania międzynarodowej komisji ds.zbadania przyczyn katastrofy,zgody na ekshumację ciał ofiar i ujawnienia zdjęć satelitarnych NATO z ostatniej fazy lotu samolotu Tu-154M.Protestujący ustawili przed Pałacem Prezydenckim namiot;po jego usunięciu przez służby miejskie był on trzymany przez zmieniające się osoby.W maju 2011 r.Zarząd Stowarzyszenia Solidarni 2010 wydał oświadczenie,w którym zaapelował o integrację i współpracę środowisk niepodległościowo-patriotycznych w najbliższych wyborach parlamentarnych;w liście stwierdzono,że jedyną szansę na skuteczną,pozytywną zmianę i uzyskanie bezwzględnej większości parlamentarnej Stowarzyszenie upatruje we wsparciu w tych wyborach Prawa i Sprawiedliwości,w tym także osób,które znajdą się na listach tej partii,a reprezentować będą szerokie zjednoczone środowisko patriotyczne.28 maja 2011,w trakcie wizyty prezydenta USA Baracka Obamy w Polsce,grupa członków Stowarzyszenia Solidarni 2010 demonstrowała przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie,domagając się międzynarodowego śledztwa w sprawie katastrofy w Smoleńsku oraz ujawnienia przez Amerykanów zdjęć satelitarnych z 10 kwietnia 2010 roku.
Autor: o Brak komentarzy:

"Skarby Ani K"

Offowy film dokumentalny z 2008 roku w reżyserii Małgorzaty Gryniewicz.

Fabuła
Dokumentalna opowieść o młodej góralce,która to urodziła się bez rąk.Opowieść o sile charakteru i odnalezieniu swojego miejsca na Ziemi.
Ekipa pełna lista
Nagrody filmowe

RokFestiwalNagroda,Laureat
2011 I Przegląd Filmów Edukacyjnych„Człowiek w poszukiwaniu wartości”w Kielcach Statuetka„Filmowego Ziemowita”dla Anny Krupy
2010 52 Festiwal Filmów„Rychnovská osmička”w Rychnov nad Kněžnou Czechy I Nagroda dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Festiwal Kina Niezależnego„OFF jak gorąco”I Nagroda„Złota Lokomotywa”dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Festiwal Kina Amatorskiego i Niezależnego KAN Nagroda Specjalna KANewka Jury dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Złote Mrówkojady I Nagroda Złoty Mrówkojad dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Przegląd Filmów Górskich im.Andrzeja Zawady I Nagroda dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Konkurs na film o zdrowiu organizowany przez Media TV Plus II Nagroda dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 SOFFA 2009 Nagroda Specjalna Jury dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Solanin Film Festiwal Wyróżnienie Jury dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 XXXXII Międzynarodowy Festiwal Filmowy POL-8 im.Józefa Milki Grand Prix dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 XXXXII Międzynarodowy Festiwal Filmowy POL-8 im.Józefa Milki Grand Prix dla Adama Zięciny
2009 Europejski Festiwal Filmowy Integracja Ty i Ja Wyróżnienie statuetka„Motyl 2009”dla Małgorzaty Gryniewicz
2009 Europejski Festiwal Filmowy Integracja Ty i Ja Nagroda Specjalna Jury„Motyl 2009”dla bohaterki filmu Anny Krupy
2009 Festiwal Filmowy„Kino Niezależne Filmowa Góra”Wyróżnienie dla Małgorzata Gryniewicz
2009 Festiwal Filmowy„Kino Niezależne Filmowa Góra”I Nagroda„Złota Klatka”za zdjęcia dla Adama Zięciny
2008 Gliwicki Offowy Festiwal Filmowy GOFFR II Nagroda dla Małgorzaty Gryniewicz
2008 Ogólnopolski Festiwal Mediów Człowiek w Zagrożeniu Nagroda Jury dla Małgorzaty Gryniewicz
2008 Ogólnopolski Festiwal Mediów Człowiek w Zagrożeniu Nagroda Jury dla bohaterki filmu Anny Krupy
Projekcje filmu w Europie
W 2008 roku dokument prezentowany był na festiwalach w Szwecji,w 2009 roku pokazy filmu na festiwalach w Niemczech,Wielkiej Brytanii,Czechach i Irlandii.W mediach prezentowany na antenie PLANETE,TVP Kultura,TVP,TV Puls.
Nominacje(wybrane)
W 2009 roku film był nominowany do nagrody„Złotego Jantara”na 28 Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych„Młodzi i Film” i do nagrody dla najlepszego filmu offowego na Festiwalu Kult Off Kino w TVP Kultura.W 2008 roku film nominowany był do nagrody„Złotego Zamku”na XII Międzynarodowym Festiwalu Off Cinema w Poznaniu.

Telewizja
Autor: o Brak komentarzy:

"Sie macie ludzie"

Film dokumentalny,muzyczny z 2004 roku w reżyserii Krzysztofa Magowskiego.Opowiada o wokaliście grupy Dżem Ryszardzie Riedlu.Zawiera on wywiady z byłymi członkami zespołu(obecni nie zgodzili się na udzielenie wywiadów),znajomymi Ryszarda,jego rodziną oraz kilka archiwalnych wypowiedzi wokalisty.
Opis
Dokument Krzysztofa Magowskiego opowiada o życiu Ryszarda Riedla.Przyjaciela wspominają jego znajomi z lat dziecinnych,koledzy z zespołu.O młodości syna opowiada jego matka,Krystyna,pamięć męża przywołuje wdowa po Ryśku,Małgorzata oraz jego syn Sebastian.Autorzy filmu kroczą śladami wokalisty Dżemu,starają się zrozumieć fenomen i charyzmę Riedla.Próbują także pojąć,w jaki sposób w jego życie wniknęły narkotyki.Opowiadają o jego dobrych oraz złych momentach życia i twórczości:o dzieciństwie,młodości,początkach muzykowania,a także o jego śmierci związanej z uzależnieniem od narkotyków.
Obsada
Autor: o Brak komentarzy:

"Sentymenty"

Muzyczne widowisko artystyczne z pogranicza kabaretu literackiego,w którym główną rolę gra Violetta Villas.
Opis fabuły
O względy wielkiej,rozkapryszonej artystki(Violetta Villas) walczy pięciu mężczyzn(m.in.Olgierd Łukaszewicz).O dobro artystki dba zapobiegliwa niania(Barbara Ludwiżanka),która proponuje adoratorom pojedynek o rękę gwiazdy,pada pięć strzałów.Wszystkie pistolety nabiła niania.
Spis utworów
  • „Melancholie”V.Villas
  • „Mechaniczna lalka”V.Villas
  • „Dzikuska”V.Villas
  • „Szaloną być”V.Villas
  • „Zabierz mnie z Barcelony”V.Villas
  • „Nie zatrzymuj mnie nianiu”V.Villas
Autor: o Brak komentarzy:

"Przychodzę,by Wam służyć"

Polski film dokumentalny,będący zapisem pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1997 roku.
Obsada
Autor: o Brak komentarzy:

"Prezydent"

Polski film dokumentalny z 2013 roku zrealizowany przez Joannę Lichocką i Jarosława Rybickiego o Prezydencie RP Lechu Kaczyńskim.Jest to pierwszy w historii film poświęcony jego osobie.Premiera filmu odbyła się 8 kwietnia 2013 w Kinie Wisła w Warszawie.Film był rozpowszechniany jako dodatek w formie płyty DVD do numeru 15/2013 Gazety Polskiej z dnia 10 kwietnia 2013 roku.Wydanie tygodnika z filmem zostało sprzedane w liczbie 92 tys.egzemplarzy.W filmie wystąpili Barbara Fedyszak-Radziejowska,Jarosław Sellin,Maciej Łopiński,Zofia Kruszyńska-Gust,Jarosław Kaczyński,Ryszard Bugaj,Bernadeta Karczewska,Włodzimierz Resiak.Ponadto w filmie zostały wykorzystane fragmenty filmu"Bogdan i inni"Krzysztofa Tchórzewskiego oraz materiały archiwalne z okresu Sierpnia 1980 r.(m.in.nagrania ze spotkania działaczy Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża i NSZZ„Solidarność”) i przed wyborami do Senatu I kadencji(1989–1991).Ponadto zostały zawarte sceny z okresu prezydentury(2005-2010),w tym fragmenty przemówień(m.in.12 sierpnia 2008 roku podczas wizyty w Gruzji w trakcie wojny w Osetii Południowej.7 maja 2013 film został wyemitowany na antenie stacji Telewizja Republika.22 i 23 grudnia 2013 dokument został wyemitowany na antenie TVP1.30 stycznia 2014 Joanna Lichocka i Jarosław Rybicki zostali wspólnie wyróżnieni„Główną Nagrodą Wolności Słowa”za rok 2013 przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za film"Prezydent".
Autor: o Brak komentarzy:

"Powstanie Warszawskie"

Polski film fabularny,przedstawiający autentyczne zdarzenia z powstania warszawskiego w 1944 r.Został zmontowany w całości z ręcznie i komputerowo koloryzowanych kronik filmowych z sierpnia 1944 r. i wyprodukowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego.Premiera filmu odbyła się 9 maja 2014.

Geneza filmu
Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej(BIP KG ZWZ AK)zostało utworzone na przełomie marca i kwietnia 1940 r.Podstawowymi zadaniami BiP-u było informowanie polskiego społeczeństwa o działaniach rządu w Londynie,dokumentowanie działań okupanta i walka z niemiecką propagandą.Dział A(Informacyjno-filmowy)BIP-u prowadził tajne szkolenia fotoreportażu,reżyserii i obsługi megafonów.Dla BIP-u pracowali m.in.operatorzy i montażyści:Antoni Bohdziewicz,Wacław Kaźmierczak,Leonard Zawisławski,Seweryn Kruszyński,reżyserzy Jerzy Gabryelski,Jerzy Zarzycki,Andrzej Ancuta,Roman Banach,Ryszard Szope,Henryk Vlassak,Antoni Wawrzyniak,fotografowie Sylwester Braun i Joachim Joachimczyk,historyk Aleksander Gieysztor oraz filolog klasyczny prof.Kazimierz Feliks Kumaniecki.Do czasów współczesnych udało się ocalić niewielką część zrealizowanych przez nich materiałów.Sami filmowcy nie byli w stanie oszacować po wojnie ich wielkości.Komplet filmów(122 szpule taśmy filmowej)został ukryty przed upadkiem powstania przez żołnierzy z Oddziału„Chwaty”w piwnicy domu przy ul.Wilanowskiej 1.Filmowe rolki,zwinięte w rulony,zostały umieszczone w gazogeneratorach samochodowych,które następnie przykryto szczelnymi pokrywami i owinięto osmołowaną papą,a później umieszczono w pojemnikach.Pojemniki te zostały odkopane w 1946 r.Materiał filmowy przekazano do konserwacji i obróbki.Został on zmontowany przez Wacława Kaźmierczaka na taśmie 35 mm w jeden film:Warszawa walczy,którego nie upubliczniono,lecz ukryto w archiwum,gdzie został pocięty na krótkie kawałki i posklejany chaotycznie bez zachowania chronologii.W tej formie był emitowany w 1956 r.
Fabuła
Bohaterami filmu są dwaj bracia,operatorzy BIP-u,którzy otrzymują zadanie dokumentowania powstania.Jeden z nich chce kręcić„prawdziwą”wojnę i robi wszystko,żeby przyłączyć się do jednego z powstańczych oddziałów.Niestety,nie jest to zadanie łatwe ponieważ żołnierze ich przeganiają wojsko zawsze z trudnością tolerowało obecność dziennikarzy.Początkowo więc dokumentują życie cywilne,pieczenie chleba,działalność kuchni,warsztatów rusznikarskich itd.Takich materiałów oczekuje zresztą od nich ich szef,dając im zadanie przygotowania kroniki,która ma być wyświetlona w kinie„Palladium”.Poszukując odpowiednich ujęć,wchodzą coraz głębiej dosłownie i w przenośni w samo powstanie.I w końcu udaje im się dołączyć do jednego z oddziałów,z którym idą na akcję.Bohaterowie orientują się,że przyszło im uczestniczyć w czymś przekraczającym ich najśmielsze wyobrażenia świat,w którym się znaleźli,to świat po apokalipsie.Uświadamiają sobie,że ich rolą jest udokumentowanie tej apokalipsy i ocalenie za wszelka cenę taśmy z materiałem.
Twórcy kronik w 1944 r.
Dzięki dostępowi do archiwów ekipie"Powstania warszawskiego"udało się ustalić tożsamość wielu ludzi,którzy pracowali dla Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej,tworząc materiały,z których część możemy oglądać na ekranie:
Antoni Bohdziewicz„Wiktor”(ur.10 września 1906 w Wilnie,zm.20 października 1970 w Warszawie).Reżyser i scenarzysta filmowy.W 1928 r.ukończył studia techniczne na Politechnice Warszawskiej.Pracował w regionalnej rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie,w latach 1931–1935 wyjechał na stypendium filmowe do Paryża.Wybuch wojny uniemożliwił mu dokończenie pracy nad filmem fabularnym.W powstaniu warszawskim został szefem zespołu operatorów Powstańczej Kroniki Filmowej,był także komentatorem podczas emisji kronik w kinie Palladium.Po zakończeniu wojny pracował przy realizacji Polskiej Kroniki Filmowej,później jednak,kiedy skrytykował realizm socjalistyczny,został pozbawiony możliwości kręcenia filmów.W latach 1948–1966 był kierownikiem Katedry Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi,a w latach 1966–1969 wykładał w Institut National Superieur des Arts du Spectacle w Brukseli.
Jerzy Zarzycki„Pik”(ur.1 stycznia 1911 w Łodzi,zm.2 stycznia 1971 w Warszawie).Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku historia sztuki.Od 1930 r.pracował jako operator,a od 1931 r.reżyserował filmy dokumentalne,m.in.:"Kercelak","Wieś Podolska"(1932 r.)oraz"Morze"(1933 r.)W 1938 r.ukończył Wydział Reżyserii w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie.W tym roku zadebiutował reżyserią filmu fabularnego"Ludzie Wisły".W czasie oblężenia Warszawy przez Niemców we wrześniu 1939 r.był jednym z operatorów w ekipie filmowej Dowództwa Obrony Warszawy.W czasie powstania warszawskiego był działaczem zespołu referatu filmowego.Dokumentował rejony Woli i Śródmieścia Północ.Po zakończeniu wojny,w latach 1955–1961,był kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego„Syrena”.W latach 1947–1970 pracował jako reżyser i scenarzysta filmowy.
Andrzej Ancuta„Kier”(ur.10 lutego 1919 w Mińsku Litewskim,zm.14 lutego 2009 w Warszawie).Kapral podchorąży.Operator filmowy,realizator filmów dokumentalnych,pedagog.W powstaniu warszawskim był działaczem zespołu referatu filmowego.Po jego zakończeniu przebywał w niemieckich obozach jenieckich,a po zakończeniu wojny trafił do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej,Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi,gdzie w latach 1950–1996 pełnił rolę wykładowcy na Wydziale Operatorskim.W latach 1958–1963 i 1969–1972 był dziekanem Wydziału Operatorskiego,w latach 1975–1978 prorektorem uczelni ds.Nauczania,a w latach 1987–1990 kierownikiem Zakładu Sztuki Operatorskiej.Jest autorem podręczników z zakresu sztuki operatorskiej.
Stefan Bagiński„Stefan”(ur.6 czerwca 1910 w Warszawie,zm.25 kwietnia 2002 w Warszawie).Porucznik.Operator filmowy.W czasie powstania warszawskiego był działaczem zespołu referatu filmowego.Dokumentował rejon Śródmieścia Północ i Starego Miasta.Po zakończenia powstania opuścił Warszawę razem z ludnością cywilną.Po zakończeniu wojny pracował nad produkcją filmów dokumentalnych,w tym realizacją i montażem.Był również autorem scenariuszy.
Roman Banach„Świerk”(ur.15 lipca 1912 w Czortkowie,zm.12 sierpnia 1966 w Warszawie).Ułan z cenzusem.Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych.Autor kronik filmowych podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 r.W czasie powstania warszawskiego był członkiem ekipy filmowej dokumentującej działania wojskowe i życie codzienne.Działalność dokumentacyjną prowadził w Śródmieściu Północ i na Mokotowie.Po zakończeniu powstania warszawskiego przebywał w niewoli niemieckiej,potem został realizatorem,reżyserem,montażystą i autorem scenariuszy filmów dokumentalnych.
Jerzy Gabryelski„Orski”(ur.30 października 1906 we Lwowie,zm.3 lutego 1978 w Nowym Jorku).Reżyser,dokumentalista.Absolwent Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie.Na początku lat 30 przebywał we Francji na stypendium filmowym,gdzie realizował eksperymentalne projekty kinematograficzne.Autor kronik filmowych podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 r.W czasie powstania warszawskiego był zaangażowany w prace reporterskie i dokumentacyjne.Z powodu przynależności do AK po zakończeniu wojny został poddany represjom przez NKWD,był więziony i brutalnie przesłuchiwany.Po 1956 r.władze wydały mu zgodę na realizację filmów dokumentalnych i oświatowych.Od 1962 r.do dnia śmierci przebywał na emigracji.
Seweryn Kruszyński(ur.12 czerwca 1911 w Monastyrku na Ukrainie,zm.25 września 1993).Operator filmowy,dokumentalista.Swoje fascynacje sztuką filmową kształtował początkowo jako praktykant w warsztacie sprzętu filmowego,a następnie od 1931 r.jako asystent operatora.W latach 1934–1939 zdobywał doświadczenie jako asystent operatora i konserwator sprzętu w wytwórni„Sfinks”oraz w ośrodku produkcji filmowej„Falanga”.W powstaniu warszawskim wchodził w skład zespołu dokumentującego działania wojskowe i życie codzienne na terenie Śródmieścia.Od 1945 r.pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie przy realizacji Polskiej Kroniki Filmowej.Od 1946 r.był operatorem filmów fabularnych,a w latach 1962–1976 filmów dokumentalnych w Wytwórni Filmowej„Czołówka”.
Ryszard Szope(ur.ok.1916 r.zm.2 września 1997 w Warszawie).Operator filmowy,dokumentalista.W czasie powstania warszawskiego pracował jako operator filmowy,dokumentując działania wojskowe i życie codzienne.Działalność reporterską prowadził razem z bratem Edwardem(ur.9 września 1911).Po zakończeniu powstania wyszedł z miasta wraz z ludnością cywilną.Po wojnie został operatorem i autorem scenariuszy filmów dokumentalnych.W 1966 r.otrzymał wyróżnienie Ministra Obrony Narodowej za film dokumentalny"Za Waszą wolność i Naszą",a w 1968 r.został nagrodzony Dyplomem Specjalnym na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Armii Zaprzyjaźnionych w Veszprém na Węgrzech za film dokumentalny"Wietnamu dzień powszedni".
Edward Szope(ur.9 września 1911,data i miejsce śmierci nieznane).Brat Ryszarda.Po wojnie używał formy nazwiska:Szopa.Operator filmowy,dokumentalista.Kapral.W czasie kursów maturalnych praktykował w laboratorium filmowym.W latach 1932–1933 odbył służbę wojskową w 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie.W latach 30 pracował jako laborant filmowy.W czasie kampanii wrześniowej 1939 r.służył w Wojsku Polskim.Do domu wrócił w połowie października 1939 r. i osiadł w Warszawie.W czasie okupacji prowadził działalność handlową.W czasie powstania warszawskiego od 3 sierpnia pracował jako operator filmowy,dokumentował działania wojskowe i życie codzienne.Działalność reporterską prowadził razem z bratem Ryszardem. Ranny 8 września;do końca walk przebywał w szpitalu przy ul.Chmielnej 32.Po zakończeniu powstania przewieziony do szpitala w Krakowie,skąd uciekł 11 stycznia 1945 r.W połowie marca 1945 r.powraca do Warszawy.W latach 1948–1949 pracował w firmie„Epidia”w Warszawie(ul.Pogonowskiego 15)jako laborant filmowy.Później bezrobotny.Dalsze losy nie są znane.
Henryk Vlassak„Wania”(zm.prawd.ok.1955 r.na Węgrzech).Polski operator filmowy pochodzenia węgierskiego.W latach 30 był autorem zdjęć kilkunastu filmów fabularnych,m.in.„Przeor Kordecki Obrońca Częstochowy”(1934 r.)„Wierna rzeka”(1936 r.)„Kościuszko pod Racławicami”(1938 r.)a także współtwórcą filmów dokumentalnych.Zajmował się także montażem i scenografią filmową.W 1938 r.został nagrodzony przez Ministra Spraw Zagranicznych na Festiwalu Filmów w ramach Targów Wschodnich we Lwowie za film„Kościuszko pod Racławicami”.Autor kronik filmowych podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 r.W czasie powstania warszawskiego pracował jako operator filmowy,dokumentując działania wojskowe i życie codzienne w Śródmieściu.Jest autorem zdjęć natarcia niemieckich czołgów,przed którymi pędzono ludność cywilną.Jego losy powojenne nie są bliżej znane.
Antoni Wawrzyniak„Antonio”(ur.13 czerwca 1883 w Warszawie,zm.6 września 1954 w Łodzi).Operator filmowy.Starszy sierżant.W latach 1924–1939 pracował nad zdjęciami 28 filmów pełnometrażowych,dokumentalnych i krótkometrażowych.W czasie powstania warszawskiego pracował jako operator filmowy,dokumentując działania wojskowe i życie codzienne w Śródmieściu Północ.Po zakończeniu działań wojskowych wyszedł z miasta wraz z ludnością cywilną.Po 1945 r.pracował w Wytwórni Filmów Oświatowych,głównie nad filmami krótkometrażowymi.
Wacław Feliks Kaźmierczak„Wacek”(ur.5 sierpnia 1905 w Dulinowie,zm.10 kwietnia 1981 w Warszawie).Montażysta,scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych.Przed wojną pracował jako operator w Polskiej Agencji Telegraficznej.W powstaniu warszawskim był kierownikiem laboratorium filmowego i montażystą kronik powstańczych Warszawa walczy.Po zakończeniu II wojny światowej został autorem i współautorem wielu filmów dokumentalnych oraz laureatem nagród uzyskiwanych na festiwalach filmowych krajowych i międzynarodowych,m.in.w Cannes(1947 r.)Florencji(1965 r.)Monte Carlo(1967 r.)
Stanisław Bala„Giza”(ur.10 listopada 1922 w Starowiskitkach)Operator filmowy,dokumentalista.W konspiracji od 1 marca 1940 r.;od 1 lipca 1943 r.pracuje w Oddziale VI Komendy Głównej AK(Biurze Informacji i Propagandy).W 1940–1942 studiuje w Szkole Budowy Maszyn(Wawelberg) i uzyskuje dyplom technika.W 1943 r.kończy Szkołę Polowych Sprawozdawców Wojennych,a w 1944 r.Szkołę Polowych Sprawozdawców Wojskowych.W powstaniu warszawskim pracuje jako operator filmowy,dokumentuje walki na Woli oraz w Śródmieściu m.in.zdobywanie kościoła św.Krzyża i sąsiedniej komendy policji.Po zakończeniu powstania więziony w niemieckich obozach jenieckich:Lamsdorf,Gross-Born,Sandbostel i Lubece.Po zakończeniu wojny pozostał za granicą,mieszkał we Francji i w Wielkiej Brytanii,gdzie skończył studia techniczne.W pierwszej połowie lat 50 osiedlił się w USA.
Kazimierz Pyszkowski(data i miejsce urodzenia nieznane,zm.1974 r.w Warszawie).Operator filmowy.W powstaniu warszawskim zaangażowany w działalność zespołu referatu filmowego,pracuje z upoważnienia szefa Tajnych Wojskowych Zakładów Wydawniczych Oddziału VI Komendy Głównej AK(Biura Informacji i Propagandy);producent filmowych kronik powstańczych.W latach 1946–1947 przebywa za granicą.Jego działalność powojenna nie jest bliżej znana.
Produkcja i technika
Producentem wykonawczym filmu jest Piotr C.Śliwowski,Kierownik Sekcji Historycznej MPW.Autorem pomysłu na fabułę jest Jan Komasa.Scenariusz stworzyli Joanna Pawluśkiewicz,Jan Ołdakowski i Piotr C.Śliwowski.Na potrzeby współczesnej produkcji dialogi napisali Joanna Pawluśkiewicz i Michał Sufin.W projekt zaangażowani zostali także aktorzy:Maciej Nawrocki,Michał Żurawski oraz Mirosław Zbrojewicz,którzy użyczyli swych głosów głównym bohaterom filmu.Nad reżyserią dubbingów czuwała Miriam Aleksandrowicz.Koloryzacją materiałów zdjęciowych zajął się uznany polski autor zdjęć Piotr Sobociński Jr.Muzykę skomponował Bartosz Chajdecki.Za pełne udźwiękowienie filmu odpowiada Bartosz Putkiewicz.Za montaż filmu"Powstanie Warszawskie"odpowiada Joanna Brühl,pod opieką merytoryczną Milenii Fidler.W trakcie realizacji"Powstania warszawskiego"skorzystano z licznych technik post-produkcyjnych oraz restoringowych.
Stabilizacja 
Polega na znalezieniu w miarę stałych lub poruszających się w przestrzeni w przewidywalny sposób punktów odniesienia i wyrównania całego trzęsącego się obrazu do tych punktów.W momencie,kiedy niestabilności obrazu zostaną wyeliminowane,następuje etap usuwania tzw.worpów,czyli wszystkich nienaturalnych odkształceń taśmy,zaburzających naturalną geometrię klatki filmowej.Dzięki ustabilizowanemu materiałowi niektóre ujęcia nabrały zupełnie nowego wymiaru:dopiero teraz można zauważyć,że neon„Bayer”kołysze się na wietrze albo,że legitymowanej kobiecie trzęsą się ze strachu ręce. 
Restoring 
To ręczne usunięcie brudków z taśmy(np.kurzu),ręczne niwelowanie rys oraz ręczne niwelowanie uszkodzeń taśmy(takich jak dziury czy znaczniki).Wszystkie te naprawy są czasochłonne,gdyż trzeba znaleźć złoty środek,aby usunąć jak najwięcej uszkodzeń i jednocześnie nie doprowadzić do powstania niechcianych zniekształceń obrazu.Ze względu na fakt,że materiały pochodziły z wielu różnych źródeł,należało doprowadzić je do takiego stanu,w którym wyglądałyby jak spójny film.
Koloryzacja 
Film kolorowano używając oprogramowania,wymyślonego i stworzonego w Hollywood.Ze względu na fakt,iż materiały filmowe użyte w"Powstaniu warszawskim"były mocno wyeksploatowane bądź też zniszczone(prawdopodobnie poprzez wywoływanie w ciężkich warunkach oraz zły system przechowywania),w wielu przypadkach ciężko było dobrać właściwy kolor.Każde ujęcie wymagało po wstępnym pokolorowaniu dokładnego opisu i wielu godzin pracy konsultantów historycznych.
Wierność historyczna 
Prawidłowe pokolorowanie"Powstania warszawskiego"stanowiło wielkie wyzwanie,podobnie jak zapewnienie poprawności merytorycznej.Przed rozpoczęciem prac przygotowano bazę referencyjną liczącą kilka tysięcy fotografii broni i uzbrojenia,umundurowania,ekwipunku,ubrań cywilnych,infrastruktury miasta,tablic informacyjnych,kilkaset zdjęć różnych rodzajów bruku,płyt chodnikowych itd.Nad stroną merytoryczną czuwali m.in.konsultanci ds.urbanistyki i architektury,varsavianiści oraz konsultanci ds.broni i uzbrojenia.Przez wiele lat błędnie uważano,że w czasie Powstania Warszawskiego nie powstały kolorowe fotografie.Dopiero w 2014 roku Muzeum Warszawy opublikowało 31 wyjątkowych kolorowych fotografii Agfa wykonanych w Warszawie w 1944 roku przez kapral Armii Krajowej Ewę Faryaszewską.Porównanie kadrów z pokolorowanego filmu"Powstanie Warszawskie"z oryginalnymi,barwnymi fotografiami Agfa autorstwa Ewy Faryaszewskiej pokazuje,że bardzo trudno jest koloryzować czarno-biały materiał i nie dorównuje on jakością oryginałowi z tamtych czasów.
Postaci w filmie
W kadrach filmu widoczni są m.in.Maria Rodziewiczówna,Bolesław Biega oraz jego syn Bolesław ps.„Pałąk” i Alicja Treutler ps.„Jarmuż”,których ceremonia ślubna z 13 sierpnia 1944 została zarejestrowana w kadrach.
Obsada dubbingu w 2014 r.
Odbiór
Po pokazie przedpremierowym dyrektor Polskiego Instytutu Sztuki FilmowejAgnieszka Odorowicz opisała go jako wstrząsający,fascynujący.Tomasz Raczek napisał,że bardzo rzadko jakikolwiek film wywołuje w nim prawdziwe emocje,ale"Powstaniu Warszawskiemu"udało się to do tego stopnia,że musi przyznać się do płaczu.
Nagrody
Autor: o Brak komentarzy:
Subskrybuj: Posty (Atom)