Polska komedia romantyczna z roku 1933 w reżyserii Mieczysława Krawicza.Film czarno-biały,pierwszy polski film w pełni udźwiękowiony.
Obsada
- Ludwik Lawiński dyrektor teatru
- Stanisława Kawińska Weronika
- Janina Brochwiczówna gwiazda rewiowa
- Józef Kondrat widz w teatrze
- Henryk Małkowski dozorca
- Ludwik Fritsche profesor Robaczek
- Mariusz Maszyński Alojzy Kędziorek
- Liliana Zielińska Renia
- Feliks Chmurkowski gość u Renaty
- Czesław Skonieczny Maciej Baleron
- Mira Zimińska Lodzia
- Józef Orwid właściciel kamienicy
- Adolf Dymsza Hipek
- Witold Conti Gwiazdor rewiowy
- Stanisław Łapiński Burmistrz
Ekipa
- Reżyseria Mieczysław Krawicz,Janusz Warnecki
- Scenariusz Jerzy Nel
- Zdjęcia Zbigniew Gniazdowski
- Muzyka Zygmunt Karasiński,Stanisław Szebego,Szymon Kataszek
- Scenografia Stefan Norris
Fabuła
Alojzy Kędziorek jest biednym muzykiem zakochanym z wzajemnością w młodej Paniczce Renacie.Rodzice dziewczyny nie chcą przystać na zaloty człowieka"niższej"klasy i chcą wydać córkę za bogatego rzeźnika Pana Balerona.Zakochany po uszy muzyk pisze piosenkę"Każdemu wolno kochać",która podbija serce nie tylko młodej dziewczyny,jednak rodzice wysyłają córkę na prowincję do posiadłości rzeźnika"Świntuchy"w gminie Wygłupia.Muzyk podąża za nią.Tymczasem za sprawą obrotnego przyjaciela Hipka,(który sprzedał piosenkę niczego nie świadomego kompozytora),utwór podbija serca całej Warszawy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz